Quote:
Sa may asawa, kapatid, anak, kaibigan, at kamag-anak na OFW.
At lalo na sa mga gustong mangibang-bansa. ..
Nais ko rin ibahagi sa inyo, ang natanggap kong email na ito.
Maaaring makatulong ito upang lalong maintindihan ng bawa't isa ang tunay na ibig sabihin ng pagiging isang OFW. Tiyak na may mapupulot tayong aral dito.
Hindi mayaman ang OFW - We have this notion na 'pag OFW o nasa abroad ay mayaman na. Hindi totoo yun. A regular OFW might earn from P20K-P30K per month depende sa lokasyon. Yung mga taga-Saudi or US siguro ay mas malaki ang sweldo, but to say that they're rich is a fallacy (amen!).
Malaki ang pangangailangan kaya karamihan ay nag-a-abroad. Maraming bunganga ang kailangang pakainin kaya umaalis ang mga pipol sa Philippines. Madalas, 3/4 o kalahati ng sweldo ay napupunta sa tuition ng anak at gastusin ng pamilya.
Mahirap maging OFW - Kailangan magtipid hangga't kaya. Oo, masarap ang pagkain sa abroad pero madalas na paksiw o adobo at itlog lang tinitira para makaipon. Pagdating ng kinsenas o katapusan, ang unang tinitingnan eh ang conversion ng peso sa dollar o rial o euro. Mas okay na magtiis sa konti kaysa gutumin ang pamilya.
Kapag umuuwi, kailangan may baon kahit konti kasi maraming kamag-anak ang sumusundo sa airport o naghihintay sa probinsya. Alam mo naman 'pag Pinoy, yung tsismis na OFW ka eh surely attracts a lot of kin. Kapag hindi mo nabigyan ng pasalubong eh magtatampo na yun at sisiraan ka na.
Well, hindi naman lahat pero I'm sure sa mga OFW dito eh may mga pangyayaring ganun. Magtatrabaho ka sa bansang iba ang tingin sa mga Pinoy. Malamang marami ang naka-experience ng gulang o discrimination to their various workplaces. Sige lang, tiis lang, iniiyak na lang kasi kawawa naman pamilya 'pag umuwi.
Besides, wala ka naman talagang maasahang trabaho sa Philippines ngayon. Mahal ang bigas, ang gatas, ang sardinas, ang upa sa apartment. Tiis lang kahit maraming kupal sa trabaho, kahit may sakit at walang nag-aalaga, kahit hindi masarap ang tsibog, kahit pangit ang working conditions, kahit delikado, kahit mahirap. Kapag nakapadala ka na, okay na, tawag lang, "hello! kumusta na kayo?".
Hindi bato ang OFW - Tao rin ang OFW, hindi money o cash machine. Napapagod rin, nalulungkot (madalas), nagkakasakit, nag-iisip at nagugutom. Kailangan din ang suporta, kundi man physically, emotionally o spiritually man lang.
Tumatanda rin ang OFW - Sa mga nakausap at nakita ko, marami ang panot at kalbo na. Most of them have signs and symptoms of hypertension, coronary artery disease and arthritis. Yet, they continue to work thinking about the family they left behind.
Marami ang nasa abroad, 20-30 years na, pero wala pa ring ipon. Kahit anong pakahirap, sablay pa rin. Masakit pa kung olats rin ang sinusuportahang pamilya - ang anak adik o nabuntis; ang asawa may kinakasama na rin. Naalala ko tuloy ang sikat na kanta dati, "NAPAKASAKIT KUYA EDDIE!"
Bayani ang OFW - Totoo yun! Ngayon ko lang na na-realize na bayani ang OFW sa maraming bagay. Hindi bayani na tulad ni Nora Aunor o Flor Contemplacion. Bayani in the truest sense of the word. Hindi katulad ni Rizal o Bonifacio na kalayaan ang ipinaglaban. Mas higit pa dun, mas maraming giyera at gulo ang pinapasok ng OFW para lang mabuhay.
Mas maraming pulitika ang kailangang suungin para lang tumagal sa trabaho lalo na't kupal ang mga kasama sa trabaho. Mas mahaba ang pasensya kaysa sa mga ordinaryong kongresista o senador sa Philippines dahil sa takot na mawalan ng sweldo.
Matindi ang OFW - Matindi ang pinoy. Matindi pa sa daga, o cockroaches which survived the cataclysmic evolution.
Maraming sakripisyo pero walang makitang tangible solutions or consequences. Malas ng OFW, swerte ng pulitiko - Hindi umuupo ang OFW para magbigay ng autograph o interbyuhin ng media (unless nakidnap!). Madalas nasa sidelines lang ang OFW. Kapag umaalis, malungkot and on the verge of tears.
Kapag dumadating, swerte 'pag may sundo( madalas meron).
Kapag naubos na ang ipon, wala ng kamag-anak. Sana sikat ang OFW para may boses sa Kamara.
Ang swerte ng mga politiko nakaupo sila at ginagastusan ng pera ng Filipino. Hindi nga sila naiinitan o napapaso ng langis, o napagagalitan ng amo, o kumakain ng paksiw para makatipid, o nakatira sa compound with conditions less than favorable, o nakikisama sa ibang lahi para mabuhay. Ang swerte, sobrang swerte nila.
Matatag ang OFW - Matatag ang OFW, mas matatag pa sa sundalo o kung ano pang grupo na alam nyo. Magaling sa reverse psychology, negotiations at counter-attacks.
Tatagal ba ang OFW?
Tatagal pa kasi hindi pa natin alam kailan magbabago ang Philippines , kailan nga kaya?
o may tsansa pa ba?
Masarap isipin na kasama mo ang pamilya mo araw-araw.
Nakikita mo mga anak mong lumalaki at naaalagaan ng maayos. Masarap kumain ng sitaw, ng bagoong, lechon, inihaw na isda, taba ng talangka. Masarap manood ng pelikulang Pinoy, luma man o bago. Iba pa rin ang pakiramdam kung kilala mo ang kapitbahay mo. Iba pa rin sa Philippines , iba pa rin kapag Pinoy ang kasama mo except ('pag kupal at utak-talangka) , iba pa rin 'pagnagkukwento ka at naiintindihan ng iba ang sinasabi mo. Iba pa rin ang tunog ng "mahal kita!", "day, ginahigugma tika." "Mingaw na ko nimo ba, kalagot!", " Inday, diin ka na subong haw? ganahan guid ko simo ba".
Iba pa rin talaga.
Sige lang, tiis lang, saan ba't darating din ang pag-asa.
Kung OFW ka at binabasa mo ito, mabuhay ka dahil ikaw ang tunay na BAYANI ng lahing PILIPINO!!!
source:http://www.pinoytambaygrou
Visit pinoyUAE Reborn at: http://pinoyuae2009.ning.c
The Filipino Smile. Why do we smile? a simple question with so many answers. Me, I try to smile everyday, not only when I'm happy or when I am excited or when I have thought of something funny or something mischievous, I smile even when I am stressed and under pressure...call me crazy but I do...It is my way of telling my self "kaya mo iyan". Well enough of me, I would like to share a blog by western-asian they tried to answer to the question Why do Filipino smile, enjoy reading :)
Deciphering the Filipino Smile: Filipinos are big on smiles. They smile when they praise, they smile when they criticize; they smile when they are embarrassed and have caused some minor offense; they smile when they need something from you; they smile when they are happy; and for any reason. A waiter who spills soup on your shirt apologizes with an embarrassed smile; a jeepney driver cutting in front of your moving vehicle smiles in lieu of asking your leave- or is it in triumph at putting one over you? It doesn’t matter, the best response in Manila’s hopeless traffic tangle, in the broiling noonday heat, is to smile back
An awkward situation invites a smile because the air is charged with potential conflict and you are expected to smile in return to defuse the situation to clear the air. A smile is a convenient reply when a person does not want to say something unpleasant. Rather than get something critical in words you will get a silent smile. If you ask someone what he thinks about something you just did and he smiles but says nothing, he is not acting the imbecile, he is telling you silently and in the gentlest possible manner he does not think much of it. A smile is always a perfect euphemism.
A smile is the best way out of having to say something that could create controversy. Where the westerner would give a curt “no comment”, the Filipino confronting the media will not budge from his smile. Clearly, there is much to be read into a Filipino smile. With it, subtle mechanisms of social interaction are triggered. There is a smile for every situation; you simply have to learn the meaning by observing the cause and effect of smiles. For example, if you accidentally fall over in public, people will not be solicitously concerned for your safety. Instead they will probably smile, while waiting to see you stand up and recover yourself. Verbal concern would only turn public attention to your predicament and causes you loss of face. By deliberately overlooking your public embarrassment while showing sympathy with a smile, your discomfort is suppose to be relieved. One’s dignity, or in Filipino-English, ‘poise’, is always more important than physical calamity.
There are various kinds of smiles and half-smiles, accompanied by eye contact, to cover all occasions. There is no Filipino dictionary of smiles- it takes exposure to comprehend what they are all about.
photo: pinoyespesyal.blogspot.com
PWW [Gregoria]
